قسمت دوم: از کجا ایده بگیریم؟
وقتی یک فیلم رو تماشا می‌کنیم، آخرش از خودمون می‌پرسیم: فیلم درباره‌ی چی بود؟ داستانش چی بود؟ یا یکی دیگه ازمون می‌پرسه که فلان کتاب داستانی، موضوعش چی بود؟
جواب این سوال، می‌تونه به “سوژه”ی داستان فیلم و کتاب داستان اشاره کنه. یعنی به‌طور خلاصه و خودمونی، جوابی که ما به این سوال می‌دیم می‌تونه ایده و سوژه‌ی یک فیلم رو توضیح بده. به ما می‌گه که داستان فیلم، درباره‌ی چیه.
پیدا کردن یک ایده و سوژه برای ساخت فیلم، گاهی کار راحتی است و گاهی کار خیلی سختی!
ایده‌یابی برای یک فیلم، چه فیلم داستانی چه فیلم مستند، می‌تونه تنهایی و فردی باشه و می‌تونه به صورت گروهی باشه؛ این‌جا چند مثال می‌زنیم برای هرکدوم:
- به خودتون فکر کنید؛ به داستان زندگی خود خودتون، به خونه‌تون، به محل زندگی‌تون، به خانواده و دوستان‌تون فکر کنید. شما، به عنوان یک نوجوان، چه ساکن شهر باشید و چه ساکن روستا، یک داستان بلند دارید: داستان زندگی شما.
- به محله یا محل‌های مختلف و اطراف خودمون دقت کنیم؛ درباره‌ی این منطقه‌ها جست‌وجو کنیم، از دیگران بپرسیم، داستان و تاریخ این محله رو دربیاریم و بدونیم. سعی کنیم با دیگران گپ بزنیم و خاطرات‌شون از این محله رو بشنویم.
- سعی کنیم شنونده‌ی خوبی باشیم: وقتی شنونده‌ی خوبی باشیم، آدم پایه‌ای باشیم برای شنیدن حرف و خاطرات دیگران، این شانس رو داریم که ایده‌ی یک فیلم ناب رو از دل خاطرات دیگران پیدا کنیم.
- بحث و تبادل ایده با دوستان و همکلاسی‌هامون، راه دیگری است برای پیدا کردن سوژه. البته اگر خودتون هم ایده‌ای برای ساختن یک فیلم دارید، ایده‌تون رو به دیگران بگویید و نظرشون رو بپرسید. ممکنه اون‌ها پیشنهادهایی داشته باشن که به بهترشدن ایده‌ی شما کمک کنه.
- سعی کنید کتاب داستان بخونید، فیلم ببینید، نقاشی کنید و تصویر و عکس تماشا کنید؛ دیدن آثار هنری به شما کمک می‌کنه که ایده‌هایی توی ذهن‌تون شکل بگیره.
- اخبار محل زندگی‌تون رو دنبال کنید؛ کانال‌های خبری اینترنتی رو دنبال کنید، روزنامه‌ها و مجلات محلی رو ببینید، رسانه‌های رسمی رو دنبال کنید. گاهی از دل یک خبر، یا یه گزارش خبری، ایده‌ی فیلم شما پدید می‌آد.
